In dit artikel las je al over een stoïcijnse strategie die je mentaal sterker maakt.
Vraag: “Wat is het ergste dat er kan gebeuren?” Dan zul je niet verrast worden en beter voorbereid zijn. En dat is een recept voor doorzettingsvermogen.
Enkele mensen schrijven me dat ze nog een beetje bang zijn om serieus na te denken over “Wat is het ergste dat kan gebeuren?” Want: “het ergste” kan soms behoorlijk erg zijn. En zelfs de stoïcijnen wisten dat het niet plezant was om hierover na te denken.
Maar vreemd genoeg is er een heel fijn neveneffect aan het nadenken over het ergste: het kan je zelfs gelukkiger maken. Ja: gelukkiger.
Misschien heb je wel eens gehoord van een principe dat “de hedonische (of hedonistische) tredmolen” heet. Het is een van de meest deprimerende bevindingen in het geluksonderzoek. Het zegt dat we ons uiteindelijk aanpassen aan alle goede dingen die ons overkomen. Je krijgt opslag… en dan word je dat snel gewoon. Nieuwe auto? Die raak je ook redelijk snel gewoon.
Maar als we ons voorstellen dat we de dingen die we als vanzelfsprekend beschouwen kwijtraken, blijkt uit onderzoek dat het effect tijdelijk omkeert – we worden dankbaar. En gelukkiger!
Je waardeert airco pas als je in 35 graden weer naar buiten stapt. Dus wees niet bang om aan het ergste te denken.
Kijk naar het grote geheel
Wanneer dingen je naar beneden halen en je wil opgeven, wisten de stoïcijnen dat wat je nodig hebt perspectief is. De wereld is een grote plek. Je leven is lang. Maar wanneer je het gevoel hebt dat je het verknald hebt, verlies je dit uit het oog en is die kleine tegenslag het enige waar je aan kunt denken.
Dus doe een stapje terug. Kijk naar het grote geheel.
Stoïcijnen nemen graag het “uitzicht van boven”. Stel je voor dat je jezelf vanuit de lucht bekijkt. Zie nu hoe klein je bent vergeleken met de stad waar je bent. En hoe klein die stad is vergeleken met ons land. Hoe klein ons land is vergeleken met de aarde. En de aardbol is maar een blauwe stip in het heelal.
Dit betekent niet dat je onbelangrijk bent. Wel raak je soms verstrikt in je interpretaties van de gebeurtenissen, en je vergist je waarschijnlijk in wat onder jouw controle valt. Jouw problemen zijn klein. En net zoals jij klein bent vergeleken met het heelal, is je huidige probleem waarschijnlijk minuscuul in het grote geheel van je leven.
Oké, je hebt het misschien verpest. Maar je hebt het al eerder verpest – vele malen – en het voelde toen ook als het einde van de wereld. En dat was het uiteindelijk niet. Nobelprijswinnaar Daniel Kahneman noemt deze veelgemaakte fout een “focusillusie”:
Niets in het leven is zo belangrijk als je denkt dat het is terwijl je erover nadenkt.
Wanneer je problemen in een groter perspectief plaatst, zoals “het uitzicht van boven”, kun je deze focusillusie weerstaan, en kun je mentaal sterk blijven onder de meest intense druk.
Dus je laat je geest niet breken door mislukkingen.
Maar hoe blijf je geïnspireerd om je doelen te blijven nastreven als je een keer bent neergeslagen?
Vraag: “Wat zou …………. doen?”
De Stoïcijnen dachten dat een zeer belangrijk ritueel de “Contemplatie van de Wijze” was.
De Wijze is voor het stoïcisme wat Boeddha worden is voor het boeddhisme. Iemand die de kunst onder de knie heeft. Iemand die het hoogste level van het game heeft gehaald.
Dus, als je merkt dat je kracht tekort komt, vonden de Stoïcijnen dat je een rolmodel nodig hebt. Iemand om naar op te kijken, en iemand om door geïnspireerd te worden. Door aan die persoon te denken kun je leiding en standvastigheid krijgen.
In de woorden van Seneca: “Kies iemand wiens levenswijze en woorden, en wiens gelaat als spiegel van het karakter dat erachter schuilgaat, uw goedkeuring hebben verworven. Wijs hem uzelf altijd aan als uw beschermer of als uw voorbeeld. Er is, naar mijn mening, behoefte aan iemand als maatstaf waaraan onze karakters zich kunnen meten. Zonder een liniaal om het tegen af te leggen maak je de kromme niet recht.”
Hoe kies je je rolmodel?
Vraag jezelf af wie je bewondert. Wie je wil zijn.
Welke kwaliteiten bewonder je het meest in anderen?
Wat voor soort persoon wil je uiteindelijk zijn in het leven?
Trouwens, ook actueel onderzoek toont aan dat het denken aan mensen die je bewondert je kan helpen betere beslissingen te nemen.
Brian Wansink doceert voedselpsychologie aan de Cornell University. Voordat kinderen een maaltijd aten, vroeg hij hen na te denken, “Wat zou Batman eten?” Die ene vraag zorgde ervoor dat ze eerder appelschijfjes dan frieten kozen voor de lunch. Hetzelfde principe ging op voor volwassenen.
Conclusie
Neem het “uitzicht van boven”: Zet de dingen in perspectief. Wat er ook gebeurd is, het is waarschijnlijk niet het ergste wat er ooit gebeurd is.
Vraag “Wat zou ……… doen?” Helden of heldinnen sturen echt ons gedrag en geven ons kracht.
Overigens kan je pas echt en duurzaam mentaal sterk zijn als je afscheid neemt van perfectionisme: een ziekmakend patroon dat mensen net verhindert om te zijn wie ze kunnen zijn. Gelukkig kan je jezelf ervan bevrijden. Ontdek er hier meer over.
Lees hier verder over perfectionisme want je kan jezelf ervan bevrijden.
Als gecertificeerd perfectionismecoach help ik jou om jezelf te bevrijden van perfectionisme, om zo met minder keuzestress en met meer vertrouwen in het leven te staan, op te komen voor wat jij zelf wil, te genieten van alle mooie dingen die je doet en meer innerlijke rust te vinden. Want het leven is te kort om niét te gaan voor het leven dat je wil en dat je verdient! Dus neem gerust eens contact op voor meer info over (perfectionisme)coaching omdat je dan de eerste stap zet naar een beter leven.
Inzichten en tips deel ik graag met jou in een wekelijkse mail, schrijf je daarom nu in via deze link:
Lees verder:
Perfectionisme maakt je minder perfect dan je bent
Last van perfectionisme in je job? Vermijd een burnout.
Koop dit boek niet als je teveel tijd hebt
P.S. Tot slot is het een goed idee om op een van deze social media-knoppen te klikken omdat je zo jouw kennissen een plezier doet met deze waardevolle tips:
Loopbaanbegeleiding Zelfvertrouwencoach | Wim Annerel Perfectionismecoach 