Vermijd burn-out. Versterk je veerkracht. Bevrijd jezelf van perfectionisme en uitstelgedrag. Ontdek wat je gelukkig maakt. En word de beste versie van jezelf.
Een eenvoudige techniek die je vandaag al kan toepassen
Het is kerstvakantie.
Buiten hangt er zo’n stille kou die alles zachter maakt. Binnen staat de boom er nog. Er liggen restjes in de frigo waar je “nog iets mee moet doen”. En ergens tussen twee familiebezoeken door voel je ruimte in je hoofd.
Niet omdat alles opgelost is. Wel omdat het even stiller is.
Noor zit thuis aan de keukentafel.
Niet omdat ze vandaag moet werken. Ze “kijkt gewoon even”.
Laptop open. Telefoon binnen handbereik. En je ziet het aan haar lijf: schouders hoog, adem kort, kaak gespannen.
“Het is maar tien minuutjes,” zegt ze tegen zichzelf. Dat is de grootste leugen van moderne tijden, vlak na “ik ga straks vroeg slapen”.
Op haar scherm: mails die op zich niet erg zijn, maar samen een druppelmachine worden. Op haar gezicht: een glimlach die ze zelfs aan zichzelf probeert te verkopen.
Ze zucht en fluistert: “Ik kan dit in 2026 toch niet opnieuw zo doen?”
En dan komt het zinnetje dat ik in coaching vaak hoor, zeker in deze periode: “Ik wil niet weg. Ik wil dat dit wél werkt.”
Dat is een volwassen dilemma.
Want je voelt dat je job je leegtrekt, maar je wil geen aardbeving in je leven. Je wil niet alles omgooien. Je wil terug adem.
Veel mensen denken dat er maar twee opties zijn: blijven en afzien, of vertrekken en opnieuw beginnen. Alsof je alleen kan winnen door een deur dicht te slaan.
Soms is vertrekken de juiste keuze. Alleen is dat vaak niet het eerste wat nodig is.
Soms moet je niet weg. Soms moet je je job hertekenen.
Waarom dit je zo moe maakt
We zijn werk gaan zien als een pakket. Functietitel, takenlijst, succes ermee. En als het wringt, dan ga je zoeken naar een nieuw pakket.
Maar vaak ligt het probleem niet in “waar je werkt”, wel in “hoe je werk is opgebouwd”.
Hoe meer je denkt dat je een nieuwe job nodig hebt, hoe groter de kans dat je vooral een nieuwe versie van je huidige job nodig hebt.
Niet omdat je jezelf moet wijsmaken dat iets dat wringt “toch oké” is. Wel omdat je soms vastzit in een rol, niet in een bedrijf.
Ik gebruik graag dit beeld: je job is een muur van bakstenen. Je kan die muur afbreken en ergens anders opnieuw beginnen.
Of je verlegt drie stenen. En plots zit er een deur waar eerst alleen muur was.
En dat gevoel, die deur, dat is al zuurstof. Je lijf ontspant vaak pas als het weer opties ziet.
Het woord dat je beweging geeft
Misschien herken je dit, zeker nu je even afstand hebt van de routine:
Je hebt een “goeie job”, maar je lijf protesteert. Je bent sneller kortaf thuis. Je stelt uit, scrolt, prutst, of je werkt net té lang door omdat stoppen ongemakkelijk voelt.
Wat als je probleem niet “de job” is, maar de manier waarop je dag is samengesteld? Wat als je energie niet weglekt door werk op zich, maar door werk dat jou niet meer past? Wat als je in 2026 hetzelfde blijft herhalen en jezelf dan verwijt dat je “niet dankbaar genoeg” bent?
Er is één woord dat dit beantwoordt. En dat woord is: jobcrafting.
Jobcrafting betekent dat je je job bewust bijstuurt zodat ze beter past bij wie jij bent én bij wat je organisatie nodig heeft (Wrzesniewski & Dutton, 2001).
Je kan aan drie dingen sleutelen:
Aan je taken: wat je doet en in welke mix. Aan betekenis: waarom dit werk voor jou ertoe doet. Aan relaties: met wie je samenwerkt en hoe.
Wat er dan gebeurt, is verrassend simpel. Als je anders naar je werk kijkt, ga je het anders doen. En als je het anders doet, voelt je dag anders.
In onderzoek zie je dat ook terug: jobcrafting hangt samen met meer werkplezier en betrokkenheid, en met minder burn-outklachten over tijd (Silapurem et al., 2024).
En hier zit een stille winst: je wacht niet langer tot je job “verandert”. Je maakt zelf een verschuiving.
Betekenis verschuift
In studies over jobcrafting duikt een bekend voorbeeld op: mensen met exact dezelfde job die een totaal andere werkdag beleven. Denk aan hospital cleaners. Sommigen ervaren hun werk als “ik maak schoon”. Anderen zien zichzelf als deel van het herstel: even de weg wijzen, een patiënt geruststellen, kleine dingen doen die menselijkheid brengen. De functietitel verandert niet, maar de ervaring wel, omdat betekenis en contact subtiel verschuiven (Berg et al., 2020).
Wat Noor anders doet
Terug naar Noor, aan die keukentafel.
Haar patroon was strak en intens. Zoals veel mensen die “hun best doen”. Ze deed wat op haar bord lag, slikte wat ze voelde, en hoopte dat het thuis wel zou zakken.
Maar zelfs in kerstvakantie bleef haar hoofd aan. Dat is vaak het moment waarop je beseft: dit is geen drukke periode meer. Dit is een manier van werken geworden.
Ze begon klein. Niet met grote beslissingen, wel met één vraag op papier: “Welke bijdrage wil ik eigenlijk leveren, los van wat er nu allemaal binnenkomt?”
Ze maakte twee korte lijsten.
Eén: dit geeft energie. Twee: dit zuigt energie.
Ze krijgt energie van uitleg geven, dingen structureren, collega’s op weg zetten. Ze verloor energie aan repetitief controlewerk dat niemand ziet, behalve als het fout loopt.
En dan deed ze iets wat veel mensen maanden uitstellen: ze vroeg een gesprek aan. Niet met een klaagverhaal.
Met een voorstel dat “goed genoeg” was.
Ze zei: “Ik wil blijven bijdragen, maar ik wil mijn bijdrage scherper maken. Ik heb een idee dat ook het team kan helpen.”
Dat ene zinnetje doet iets belangrijks. Het haalt je uit het vakje “degene die het gewoon opvangt” en zet je in het vakje “degene die meedenkt”.
Als jij niets zegt, vult de context je rol voor je in. En dan word je al snel “degene die dat altijd doet”.
Als jij een voorstel maakt, geef je je leidinggevende houvast. Je haalt het uit de sfeer van klagen en zet het in de sfeer van meebouwen. Dat helpt ook om engagement en verbondenheid te versterken (Noesgaard, 2024).
Zo maak je jobcrafting in 2026 concreet (zonder drama’s)
Wil je meer ademruimte? Doe dan één week lang een energie-logboek van drie minuten per dag. Noteer één taak die je oplaadde en één die je leegzoog.
Wil je minder frustratie? Doe dan elke ochtend eerst één taak die jou momentum geeft, niet de taak die het luidst roept.
Wil je je werk betekenisvoller voelen? Stel dan één keer per dag deze vraag: “Wie wordt hier beter van als ik dit goed doe?” Schrijf het antwoord in één zin.
Wil je minder het gevoel dat alles op jou hangt? Doe dan één relatie-shift: plan deze week 15 minuten samen met één collega die je energie geeft. Niet om te ventileren, wel om samen iets vooruit te duwen.
Wil je sneller verschil voelen? Kies dan één terugkerende taak en verander één ding: de volgorde, de aanpak of de verdeling. Eén. Niet vijf.
Wil je vermijden dat je jezelf gewoon beter leert verdragen? Doe dan deze check: na een kleine aanpassing voel je meer ruimte en meer initiatief, niet alleen “minder last”. Als het enkel verdoving wordt, is dat informatie. Dan wijst je systeem je richting een andere keuze.
Wil je dit bespreekbaar maken met je leidinggevende? Maak dan een mini-voorstel van één pagina: drie taken die je wil houden, twee die je wil afbouwen, één die je wil toevoegen, en waarom dat de doelen van het team helpt.
Mini-script (2 zinnen) “Mag ik van jou 20 minuten om mijn rol scherper te krijgen? Ik heb een voorstel dat mijn werk beter laat aansluiten bij wat het team nodig heeft.” “Ik wil dit zo aanpakken dat jij er ook beter van wordt: minder brandjes, meer vooruitgang.”
Kleine stappen, echte verandering
Niemand heeft ineens helderheid over zijn ideale job.
Het zijn de kleine verschuivingen die je werk opnieuw van jou maken.
En soms ontdek je daardoor ook iets anders: dat je niet alleen je job aan het bijsturen bent, maar je grenzen aan het leren kennen.
Tot slot
Jobcrafting is geen truc om iets dat slecht zit “tolerabel” te maken. Het is een manier om terug eigenaarschap te voelen en sneller te zien wat klopt.
Kerstvakantie is daar een rare, goede spiegel voor. Niet omdat je plots alles moet beslissen, maar omdat je even hoort hoe je jezelf toespreekt wanneer het stil wordt.
Wat is voor jou het grootste energielek in je week? En welke ene steen zou jij durven verleggen, nog voor je aan “opnieuw beginnen” denkt?
De volgende keer dat je achter je scherm zucht: adem één minuut laag en schrijf één zin over wat je vandaag wél wil bijdragen.
De volgende keer dat je denkt “ik kan dit niet meer”: kies één taak en verander de volgorde, de aanpak of de betekenis.
De volgende keer dat je wacht op toestemming: maak één voorstel dat ook voor je organisatie logisch is.
De volgende keer dat je voelt dat je in een rol vastzit: plan één gesprek waarin je je bijdrage hertekent.
De volgende keer dat je het woord “2026” denkt: maak het klein genoeg om maandag te starten.
Als loopbaancoach, perfectionismecoach en personal breintrainer help ik mensen zoals jij om hun mindset en zelfvertrouwen te ontwikkelen en via kleine stappen naar een groots en gelukkig leven te gaan.
Met bewezen mentale technieken creëren we de gewoontes die jij wil en leer je goede beslissingen te nemen en los te breken van een belemmerend verleden.
Dus neem contact op wanneer je meer wil weten over hoe ik je kan helpen je problemen op te lossen en je doelen te bereiken.
Meer inzichten en tips deel ik graag met jou in een wekelijkse mail. Dus wanneer je je realiseert dat je meer uit het leven wil halen, meld je dan nu aan in via deze link omdat je dan elke week een tip krijgt toegestuurd:
P.S. Wanneer je dit artikel waardevol vindt, klik dan nu op een van de knoppen hieronder omdat je zo ook anderen inspireert met deze tips en inzichten. Of stuur het door naar één iemand die deze inzichten kan gebruiken. Want zo draag je bij aan een betere wereld. Dankjewel!
Referenties
Berg, J. M., Dutton, J. E., & Wrzesniewski, A. (2020, 12 maart). What job crafting looks like. Harvard Business Review. (ouder dan 5 jaar)
Morstatt, A. I., Bauer, G. F., de Bloom, J., Roman, Z. J., Tušl, M., & Kerksieck, P. (2025). Crafting for health: A longitudinal study of job and off-job crafting changes during the COVID-19 pandemic. Occupational Health Science, 9(3), 675–710.
Noesgaard, M. S. (2024). Building organizational commitment through cognitive and relational job crafting. European Management Journal, 42(3), 348–357.
Silapurem, L., Slemp, G. R., & Jarden, A. (2024). Longitudinal job crafting research: A meta-analysis. International Journal of Applied Positive Psychology, 9(2), 899–933.
Wrzesniewski, A., & Dutton, J. E. (2001). Crafting a job: Revisioning employees as active crafters of their work. Academy of Management Review, 26(2), 179–201. (ouder dan 5 jaar)
Loopbaanbegeleiding Zelfvertrouwencoach | Wim Annerel Perfectionismecoach 