Als coach kon ik de voorbije maanden met tientallen medewerkers en leidinggevenden uit verschillende organisaties spreken. Het viel me op hoe uitgeput, overweldigd en onzeker velen erbij lopen. In vele organisaties zijn herstructureringen aan de orde van de dag.
Een van mijn coachingklanten vroeg zich luidop af waarvoor ze het meest schrik had: ontslagen worden of ‘overleven’ en het werk van de twee collega’s moeten doen die ontslagen werden.
De druk en de verantwoordelijkheden stijgen jaar na jaar. Veel medewerkers lopen op hun tippen om het ritme en het volume werk aan te kunnen. We overschatten ook wat we kunnen doen in één dag, we hebben vaak te hoge verwachtingen van onszelf en anderen. Daardoor verliezen velen de controle: we zijn vergeten wat “genoeg” is. Niet alleen op het werk, maar in alle aspecten van ons drukke leven.
We blijven maar gaan…
Zelfs al houd je van je job, dan nog kan de druk en het volume werk elk plezier of voedende emotie uithollen omdat je nooit het gevoel hebt dat je genoeg doet. Kan je dit soort overwerk en druk nog tien jaar volhouden zonder te crashen?
Waarom blijven we het dan doen?
Velen onder ons geloven niét dat we een goede reden hebben om te stoppen, te rusten en aandacht te besteden aan onze fysieke en mentale gezondheid. We stoppen alleen als er zich een catastrofe voordoet. Of als we heel erg ziek zijn.
Want het wat rustiger aan doen is “voor mietjes”: we voelen ons schuldig omdat…
“Ik zou in problemen kunnen komen.”
“Ze gaan me lui vinden.”
“Ik ga niet meer als een teamplayer beschouwd worden.”
“Mijn baas gaat me niet meer graag hebben.”
“Ik mag nooit opgeven.”
“Ik geef altijd 200%.”
“Ik ga een slechtere score krijgen!” (Tussen haakjes: een score is nutteloos als je opgebrand bent.)
In de plaats daarvan geloven we dat als we alles geven, dat we alles gedaan krijgen en dan, dan kunnen we rusten!
Slecht nieuws: dat moment zal nooit komen. Want er is altijd iets meer, er is altijd het volgende ding om te doen.
Maar hoe weet je dan wanneer je wel kan stoppen?
Maak “dagelijkse genoegs”. Begin met jezelf. Het leven is meer dan alleen werk. Een leven met wat meer rust versterkt je gezondheid, je levensverwachting, geluk en welbevinden. Je krijgt een sterker immuunsysteem, minder stress en nog veel meer.
Zet grenzen voor jezelf. Weet/bepaal wanneer je genoeg gedaan hebt ‘s avonds. Ga naar huis, en neem tijd voor jezelf. Geef je lichaam tijd om te herstellen van de stress en druk van een hectische dag. Doe eens dat stapje achteruit en merk het verschil.
Luister naar je lichaam. Want dat geeft aan wanneer het genoeg is. Dat punt verandert overigens: het is anders wanneer je in de veertig bent, dan wanneer je in de twintig bent. Vertrouw op je intuïtie.
Wees volledig aanwezig. Je kan alleen maar voelen wanneer het genoeg is wanneer je volledig aanwezig bent, in het moment. Vaak zijn we bezig met volgende week, volgende maand en onderdrukken we ons gevoel.
Zet die externe stemmetjes wat stiller. Die stemmen die luid verkondigen hoe jij je leven moet leven. Onze cultuur, het werk en de mensen in je omgeving. Jij moet niet ook doen waar al die anderen slecht mee bezig zijn. Zij zijn jij niet. Leer jezelf te kennen, en wat jij nodig hebt.
Een genoeg-lijst. Schrijf op wanneer het genoeg is voor jou. Dit zal je helpen om jezelf toelating te geven om te stoppen. Kies op zijn minst één ding.
Ik wens je veel succes. En als je deze tips verrijkend vindt, wil je ze dan ook delen met één iemand van wie je denkt dat die er ook bij gebaat is?
Als coach help ik jou om met meer zelfvertrouwen doelen te bereiken in jouw leven, om het beste uit jezelf te halen, en je volledige potentieel te bereiken. Want het leven is te kort om niét te gaan voor het leven dat je wil en dat je verdient!
Inzichten en tips deel ik graag met jou in een wekelijkse mail.
Schrijf je daarom nu in via deze link:
O ja, wil je écht meester worden van je tijd? Lees dan ‘Meer tijd in 12 stappen‘.
Mooi stukje Wim, en zo herkenbaar. ‘Nooit genoeg’ is volgens mij niet altijd alleen het proleem van het individu, maar iets dat sluipend groeit in een organisatie. Wellicht ingegeven door de toegenomen werkonzekerheid maar misschien ook door de manier waarop prestaties worden gewaardeerd door de werkgever.
Bij ons op kantoor is er een goed verankerde ‘nooit genoeg’ cultuur die in stand wordt gehouden door non-verbale communicatie, maar ook verbale uitlatingen van de leidinggevenden. Gevolg is dat iedereen nablijft, met uitzondering van een enkeling die daarop ook wordt aangekeken. Prestatie evaluatie gebeurt meer op basis van hoe lang men nablijft dan op basis van efficiëntie, realisaties en toewijding tijdens de uren.
Ik kan mij voorstellen dat de huidige economische context ertoe bijdraagt dat weinigen de moed kunnen of durven opbrengen om uit deze onzin te stappen.
LikeLike
Inderdaad vergt het moed om neen te durven zeggen maar ook voldoende zelfrespect en vertrouwen dat dit op lange tetmijn zowel voor jezelf als de organisatie waarin je werkt het meeste “opbrengt”…
LikeLike
Hier draait het allemaal om, super artikel.
LikeLike
Een uitstekend artikel Wim.
LikeLike
Dankjewel, Tom!
LikeLike
Dankjewel, Carine. Aan het aantal reacties te merken dat ik in mijn mailbox krijg, raakt dit artikel inderdaad een gevoelige snaar bij veel mensen.
LikeLike
Goed gezien, Gertie. Zowel als individu heb je die moed en dat vertrouwen nodig, en ook de organisatie kan dit steunen. Daarom heb ik het artikel ook bezorgd aan heel wat HR-mensen uit verschillende organisaties.
LikeLike
Je slaat de nagel op de kop, Kris. Lang bezig zijn is iets anders dan productiviteit.
De bedrijfscultuur veranderen is een werk van lange adem, dus laten we elk ons steentje bijdragen om ermee te beginnen.
LikeLike
Jammer dat ik dit artikel niet te lezen kreeg voor mijn burnout!
Het enige positieve aan mijn burnout + depressie is geweest dat ik op een andere manier naar het leven ben gaan kijken, neen heb leren zeggen en grenzen heb leren stellen. Volgens mij is het niet alleen de bedrijfscultuur die verkeerd zit, maar de hele (prestatie)maatschappij en vooral de economie die vindt dat alleen wat nuttig is en opbrengt waarde heeft.
LikeLike
Toffe insteek van je genoeg-lijstje. Dat neem ik mee als iets dat ik te weinig benadruk.
Wanneer is het voldoende genoeg en wat geef jij meer dan er verwacht wordt.
Dat gaat veel coaches ongetwijfeld meer verrassende inzichten geven.
Dank je Wim om dit met mij te delen.
LikeGeliked door 1 persoon
Dankjewel voor jouw reactie, Michel!
LikeLike