Ze stond in het toilet op het werk.
Die kille TL-lamp maakte iedereen bleek, maar vandaag voelde ze zich extra zichtbaar.
Haar telefoon lag op de wasbak, scherm nog open.

“Mogen we jou voorstellen als nieuwe coördinator?”

De zin stond er.
Zwart op wit.
Maar haar lichaam reageerde alsof iemand haar hand op een hete plaat had gelegd.

Haar adem stokte net onder haar borstbeen, alsof daar een te smalle deuropening zat waar alles doorheen moest.
Haar hart probeerde vooruit, haar spieren trokken terug.

En toen kwam hij.
Niet fluisterend. Niet voorzichtig.
Maar als een stem die al jaren klaarstaat, seconden voor elke sprong:

“Doe normaal. Je gaat door de mand vallen.”

Niet als gedachte.
Als feit.
Als waarheid.

Misschien herken je dat moment.
Dat ene ogenblik waarop een kans zich opent, en je lichaam dichtklapt.

Alsof je niet bang bent voor falen, maar voor zichtbaarheid.
Voor de mogelijkheid dat anderen echt zien wie je bent.
En wie je misschien nog niet durft te zijn.

Waar die stem eigenlijk vandaan komt (en waarom hij zo slim klinkt)

Die innerlijke stem is geen willekeurige onzekerheid.
Het is een veiligheidsreflex.

Ons brein is niet gebouwd voor groei.
Ons brein is gebouwd voor overleven.
Het scant voortdurend risico’s, ongeacht of die reëel zijn of alleen maar nieuw.

Neurowetenschap noemt dit de negativity bias:
het brein reageert sterker op wat mis kan gaan dan op wat mogelijk is.

Wanneer een kans groter wordt, denkt het brein dus niet:
“Ah, iets moois.”

Het denkt:
“Als je dit probeert, kan je falen. Schaamte. Aantasting van je plek. Blijf waar je bent.”

En dus komt die stem met harde, stellig klinkende zinnen:

• “Je bent er nog niet klaar voor.”
• “Anderen kunnen dit beter.”
• “Als je dit verprutst, kijkt iedereen.”
• “Wacht. Nog even. Later. Niet nu.”

Maar hier zit de ironie waar bijna niemand het over heeft:

Zelftwijfel komt het meest voor bij competente mensen.

Niet bij mensen zonder talent.
Niet bij mensen zonder zelfreflectie.
Maar bij mensen die voelen dat hun keuzes ertoe doen.

Onderzoekers noemen dit het impostor-effect:
hoe competenter iemand wordt, hoe groter de kans dat die zijn eigen groei niet tijdig meeneemt in zijn zelfbeeld.

Met andere woorden:
je bent al gegroeid; je zelfbeeld is alleen nog niet mee geüpdatet.

En dat doet pijn.

Geef die stem een gezicht. Het verandert de dynamiek volledig.

Noem hem niet “mijn onzekerheid”.
Dat klinkt alsof hij een onderdeel is van je identiteit.

Noem hem bijvoorbeeld de Boekhouder.

De Boekhouder kent alleen cijfers en risico’s.
Geen nuance, geen verbeelding, geen avontuur.
Hij houdt alles bij wat mis kan gaan, maar niets van wat je al gedragen, doorstaan en geleerd hebt.

Zijn stem klinkt ongeveer zo:

“Als jij deze rol neemt en het loopt mis, zien ze dat je nooit zo competent was als ze dachten.”

Hij is niet gemeen.
Hij is ouderwets beschermend.
Zijn logica komt uit een tijd waarin afwijzing gevaar betekende.
Hij wil je heel houden, zelfs als dat betekent dat je klein blijft.

Dat maakt hem begrijpelijk.
Maar niet geschikt als stuurman.

Zodra je hem een naam en een persona geeft, gebeurt er iets subtiels maar wezenlijks:

Hij is niet langer jij.
Hij is iets in jou.

En als iets in jou spreekt, kan jij kiezen of je luistert.

Een moment van verschuiving

Ze keek opnieuw naar zichzelf in de spiegel.
Haar kaken waren gespannen.
Haar schouders zaten hoog, alsof ze onbewust een strijd aan het voeren was zonder tegenstander.

Ze fluisterde bijna onhoorbaar, maar helder genoeg voor zichzelf:

“Ik zie je. Je bent bang dat ik gekwetst word. Maar ik neem het vanaf hier over.”

Niet dapper.
Niet stoer.
Gewoon waar.

Er gebeurde geen mirakel.
De twijfel bleef.
Maar hij zat niet meer op haar borst.
Hij zat naast haar, op een stoel.

Ze ging terug naar haar bureau.
Ze opende een nieuw bericht.
Ze typte geen ja.
Geen nee.

Alleen:
“Laten we erover spreken.”

Geen grote sprong.
Maar wél beweging.

En dát is waar volwassen moed begint.

Niet in het gevoel klaar te zijn.
Maar in het kiezen, terwijl je twijfel meeneemt als iemand die je kent,
en niet meer hoeft te gehoorzamen.

Hoe je met die stem omgaat, zonder hem te bestrijden

1. Benoem hem op het moment dat hij opduikt

Niet uitleggen.
Niet analyseren.

Gewoon:

“De Boekhouder is aanwezig.”

Dat is voldoende om de automatische piloot te breken.

2. Erken de intentie

Niet vechten.
Vechten maakt hem groter.

“Je wil mij beschermen. Ik begrijp het.”

Mildheid is geen zwakte.
Mildheid is volwassenheid.

3. Doe één kleine stap

Niet de hele promotie, het hele project, de hele sprong.

Alleen:

• één mail terugsturen
• één idee uitspreken
• één vraag stellen
• één stoel meer naar voren schuiven aan tafel

Groeien is niet spectaculair.
Groeien is het optellen van bescheiden bewegingen die zichzelf herhalen tot ze identiteit worden.

Daar begint het

Er is waarschijnlijk iets in jou dat al een tijd zacht duwt.
Niet luid.
Niet dramatisch.
Maar aanwezig.

Dat duwen is geen bewijs dat je moet wachten.
Dat is bewijs dat je groeit.

De Boekhouder zal blijven spreken.
Hij hoort bij je geschiedenis.
Maar hij hoeft niet langer te beslissen.

Soms gaat volwassen worden niet over sterker worden.
Maar over minder luisteren naar de delen in ons die klein willen houden wat eigenlijk groter wil worden.

En dáár begint het.

Als loopbaancoach, perfectionismecoach en personal breintrainer help ik mensen zoals jij om hun mindset en zelfvertrouwen te ontwikkelen en via kleine stappen naar een groots en gelukkig leven te gaan.

Met bewezen mentale technieken creëren we de gewoontes die jij wil en leer je goede beslissingen te nemen en los te breken van een belemmerend verleden.

Dus neem contact op wanneer je meer wil weten over hoe ik je kan helpen je problemen op te lossen en je doelen te bereiken.

Meer inzichten en tips deel ik graag met jou in een wekelijkse mail. Dus wanneer je je realiseert dat je meer uit het leven wil halen, meld je dan nu aan in via deze link omdat je dan elke week een tip krijgt toegestuurd:

Ja, stuur me wekelijks tips

Lees verder:
Onbeperkte relaxatietherapie bij je thuis
Perfectionisme maakt je net minder perfect
Gun jij jezelf een loopbaancoach

P.S. Wanneer je dit artikel waardevol vindt, klik dan nu op een van de knoppen hieronder omdat je zo ook anderen inspireert met deze tips en inzichten. Of stuur het door naar één iemand die deze inzichten kan gebruiken. Want zo draag je bij aan een betere wereld. Dankjewel!